ജനുവരി 8, 2014

പ്രഭാതം മിഴിതുറന്നപ്പോൾ
രാവിൽ കണ്ട ദു:സ്വപ്നങ്ങൾ
മായുകയും
മൊഴിയിൽ തണുപ്പുവീഴുകയും
അഷ്ടമവ്യാഴപ്പിഴവുകൾ
മുറിവുകളാവുകയും
ഹൃദയം ഉമിത്തീയിലെരിഞ്ഞ്
സ്വർണ്ണവർണ്ണമാർന്നൊരു
കവിതയാവുകയും ചെയ്തു
നന്ദേദിനോട് ചേർന്ന് ദാഹനുവിനരികിൽ
ഒരു തീവണ്ടി കൂടി അഗ്നിയിൽ
വിരൽതുമ്പിൽ അദൃശ്യനികുതികൾ..
ഭാരം..
തുരുമ്പുവീഴും തീവണ്ടിയിൽ,
പുരോഗമനപാതയിൽ
നടുക്കങ്ങളുടെ നേർത്ത തേങ്ങൽ
ഹൃദയമൊഴിയിൽ
മാർഗഴിശോകം...